Scheiden is rouwen – maar dan zonder grafsteen
Onlangs luisterde ik naar de NRC-podcast Het Uur, waarin Hester Schaart, de liefdesverdrietpsycholoog van Nederland, werd geïnterviewd. Haar inzichten zijn niet alleen troostrijk voor wie midden in een gebroken hart zit, maar ook verrassend bruikbaar in de scheidingspraktijk.
Liefdesverdriet: rouw zonder ritueel
Volgens Schaart is liefdesverdriet eigenlijk rouw zonder begrafenis. Er is geen kist, geen plechtigheid, geen bloemen – maar je voelt je wél alsof je net iets onherstelbaars bent kwijtgeraakt.
En inderdaad: een scheiding is vaak net zo ingrijpend als een overlijden. Alleen de rouwstoet ontbreekt.
Eerst luisteren, dan pas oplossen
Mensen in scheiding hebben vaak een batterij tips om zich heen (“je vindt vast snel weer iemand”, “hij was toch een sukkel”). Schaart zegt: niet doen. Eerst luisteren.
Als mediator herken ik dat: pas wanneer iemand écht kan vertellen wat pijn doet, ontstaat er ruimte om samen naar oplossingen te kijken.
Weg met de roze bril
Ons brein is listig: na een breuk herinneren we vooral de hoogtepunten. De ruzies, de stille avonden, de eindeloze discussie over de afwas? Weggefilterd.
Een mediator helpt juist om dat realistische beeld terug te brengen. Niet om zout in de wond te strooien, maar om helder te maken waar je vandaan komt en waar je naartoe kunt.
Instagram is je vijand
Schaart adviseert: blokkeer je ex op social media. Want niets is zo giftig als die ene vrolijke foto waarin je ex “zomaar ineens gelukkig” lijkt.
Ook in mediation zeg ik vaak: ontvolg voor je eigen rust. Heling gaat sneller zonder digitale steken in je hart.
Humor heelt
Het mooiste inzicht van Schaart? Humor is het geheime medicijn. Ze vertelde hoe zelfs mensen die na tientallen jaren huwelijk verlaten zijn, uiteindelijk weer konden lachen.
En dat lachen, zelfs door tranen heen, maakt het lichter. Precies dat kleine beetje lucht dat je nodig hebt om verder te kunnen.
Slotgedachte
Als scheidingsmediator zie ik dagelijks dat een scheiding niet alleen een juridisch traject is, maar vooral een emotioneel proces.
Misschien moeten we scheidingen vaker behandelen zoals Schaart liefdesverdriet behandelt: met ruimte voor tranen, met een scherpe blik op de werkelijkheid, en – als het even kan – met een flinke scheut humor.